16- آثار رفت و آمد در مسجد «مَنْ أَدامَ الاِْخْتِلافَ إِلَى الْمَسْجِدِ أَصابَإِحْدى ثَمان:آیةً مُحْكَمَةً وَ أَخًا مُسْتَفادًا وَ عِلْمًا مُسْتَطْرَفًا وَ رَحْمَةً مُنْتَظِرَةً وَ كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الهُدى أَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى وَ تَرْكَ الذُّنُوبِ حَیاءً أَوْ خَشْیةً.»

15- اعتماد به مقدَّرات الهى «مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسْنِ الاِْخْتِیارِ مِنَاللّهِ لَهُ لَمْ یتَمَنَّ أَنـَّهُ فى غَیرِ الْحالِ الَّتى إِخْتارَهَا اللّهُ لَهُ.» هر كه به نیك گزینى خداوند دلگرم باشد، آرزو نمىكند در وضعى جز آنچه خدا برایش برگزیده، باشد.

14- خویشاوند و بیگانه واقعى «أَلْقَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ الْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَ الْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ المَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ.» خـویشاونـد كسـى است كـه دوستـى و محبّت، او را نـزدیك كرده باشد و اگـر چـه نـژادش دور بـاشد.و بیـگانـه كسـى است كـه از دوستـى و محبّت به دور است و گرچه نژادش نزدیك باشد.

13- كار با توكّل «لا تُجاهِدِ الطَّلَبَ جِهادَ الْغالِبِ وَ لا تَتَّكِلْ عَلَى الْقَدَرِ إِتَّكالَ المُسْتَسْلَمِ.» چون شخص پیروز در طلب مكوش، و چون انسان تسلیم شدهبه قَدَر اعتماد مكن [بلكه با تلاش پیگیر و اعتماد و توكّل به خداوند، كار كن].

پیامک دهه فاطمیه از گریه عرش آسمان دریا شد / یک قطره چکید و مثل عاشورا شد با شال عزا، مرد غریبی میگفت / ایام عزای مادرم زهرا شد

يكى از بهترين وسائلِ اينكه انسان قلب را وادار كند به موعظه‌ى خود و فعال كند در موعظه‌ى خود، همين دعاهاست، دعاهاى مأثور - صحيفه‌ى سجاديه و ساير دعاها - و سحرخيزى؛ اينها دل انسان را به عنوان يك ناصح براى انسان قرار ميدهد. اول اين است: «واعظ من قلبه».

فضيل بن يسار عن ابي عبداللهعليه السلام قال: «و هم من خشية الله مشفقون، يدعون بالشهادة و يتمنون ان يقتلوا في سبيلالله، شعارهم يا لثارات الحسين عليه السلام » مستدرك الوسائل ج 11، ص 14 ب 47، ج7 فضيل بن يسار از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که فرمود:

شافی، صفحه‌ى 652 اولين چيزى كه موجب ميشود كه انسان بتواند در مقابل دشمنش -كه مراد، شيطان است - ايستادگى كند و مانع بشود از تصرف دشمن و تسلط دشمن، [این است كه:] «واعظ من قلبه»؛ از قلب خود واعظى براى خود داشته باشد. قلب متذكر بيدار،انسان را نصيحت ميكند، موعظه ميكند.

فضيل بن يسار عن ابي عبداللهعليه السلام قال: «و هم من خشية الله مشفقون، يدعون بالشهادة و يتمنون ان يقتلوا في سبيلالله، شعارهم يا لثارات الحسين عليه السلام » مستدرك الوسائل ج 11، ص 14 ب 47، ج7 فضيل بن يسار از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که فرمود:

حدیث(9) امام علی(ع) می فرمایند:مَن تَطَبَّبَ فَليَتَّقِ اللَّهَ وَ ليَنصَح وَليَجتَهِدِ هر که طبابت مى‏کند باید از خدا بترسد و خیرخواه باشد و سعى خود را به کاربرد دعائم الاسلام ، ج 2 ، ص 144 حدیث(10) امام علی(ع) می فرمایند:ایاكُمْ وَ الْحَلْفَ فَاِنَّهُ ینْفِقُ السِّلْعَةَ وَ یمْحَقُ الْبَرَكَةَ از قسم خوردن بپرهیزید، چرا که کالا را تلف مى ‏کند و برکت را از بین مى ‏برد. کافى، ج 5، ص 162، ح 4

حدیث(8) امام علی(ع) می فرمایند:صُن دینَكَ بِدُنیاكَ تَربَحهُما وَ لا تَصُن دُنیاكَ بِدِینِكَ فَتَخسَرَهُما دین خود را با دنیایت حفظ کن تا هر دو را ببرى ، و دینت را وسیله حفظ دنیایت قرار مده ، کههر دو را مى‏بازى غررالحکم و دررالکلم ، ح 5861

حدیث(5) امام علی(ع) می فرمایند:اِبنُ آدمَ أشبَهُ شَى‏ءٍ بِالمِعیارِ ، إمّاناقِصٌ بِجَهلٍ أو راجِحٌبِعِلمٍ آدمیزاده ، شبیه‏ترین چیز به ترازوست : یا با نادانى سبُک شود و یا به‏دانش ، سنگین گردد تحف العقول، ص 212 حدیث(6) امام على (ع) می فرمایند:اِذا ظَهَرَتِ الجِناىاتُ ارتَفَعَتِ البَرَکاتُ هرگاه گناهان آشکار شوند، برکت‏ها از مىان مى‏رود غررالحکم، ح 4030

حدیث(3) امام علی(ع) فرمودند:اِقبَل عُذرَ أخیكَ و إنْ لَم یكُن لَهُ عُذرٌ ، فَالْتَمِس لَهُ عُذراً عذر برادرت را بپذیر و اگر عذرى نداشت ، عذرى برایش بتراش بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 165 حدیث(4) امام علی(ع) می فرمایند:إنَّ أهنَأ النّاسِ عَیشاًَ مَن کانَ بِما قَسَمَ اللهُ لَهُ راضیاً گواراترین زندگی برای کسی است که به آنچه خداوند قسمتاو کرده، خرسند و راضی باشد غررالحکم و دررالکلم، ح 3397

حدیث(1)حضرت علی(ع) فرمودند:اِحذَر كُلَّ عَمَلٍ یرضاهُ عامِلُهُ لِنَفسِهِ وَ یکرَهُهُ لِعامَّةِ المُسلِمینَ بپرهیز از هر کارى که انجام‏دهنده‏اش آن را براى خود می ‏پسندد، امّا براى عموم مسلمانان نمی ‏پسندد غررالحکم و دررالکلم، ح 2596 حدیث(2)حضرت علی(ع) فرمودند:کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللهُ فیهِ فَهُوَ یَومُ عیدٍ هر روزی که در آن گناه نشود همان روز ، روز عید است